(πατήστε πάνω σε κάθε τίτλο για περισσότερες λεπτομέρειες)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ (Θεσσαλονίκη)
Την Παρασκευή 31/12/2021, εκκενώνεται από το κράτος
η Κατάληψη Στέκι στο Βιολογικό (Θεσσαλονίκη), η μακροβιότερη κατάληψη που
βρίσκεται σε πανεπιστημιακό έδαφος στον ελλαδικό χώρο. Το κράτος εκμεταλλεύεται
τη χρονική συγκυρία της πανδημίας και την προσπάθεια των εγχειρημάτων για
αυτοπροστασία στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού, ώστε να χτυπήσει ακριβώς την
περίοδο που κορυφώνεται η πανδημία, με ρεκόρ κρουσμάτων, γεμάτες Μ.Ε.Θ. κτλ.. Παραμονή
πρωτοχρονιάς πραγματοποιείται στις 6.00 π.μ. μια ευρεία συντονισμένη κίνηση στον
χώρο του campus, αλλά
και γενικότερα στο πανεπιστήμιο, από αστυνομικές δυνάμεις με σκοπό την εισβολή
και την εκκένωση της Κατάληψης, στα πλαίσια “ανάπλασης” διάφορων χώρων του
ισογείου στο κτήριο Βιολογίας, όπως είχε ανακοινωθεί και σε κρατικές
ιστοσελίδες.
Η Κατάληψη Στέκι στο Βιολογικό, στα 34 χρόνια
ύπαρξης της, αποτελώντας ένα ακόμα ζωντανό κύτταρο που προτάσσει έναν
διαφορετικό τρόπο ζωής και λειτουργίας μέσα στην καθημερινότητα, με βάση την
αλληλεγγύη, την ισότητα και την αυτοοργάνωση, χτίζοντας αναχώματα απέναντι στο
κράτος, το κεφάλαιο και το παρακράτος, έχει φιλοξενήσει και στεγάσει πληθώρα
φοιτητικών, συναυλιακών, θεατρικών, ραδιοφωνικών και πολιτικών εγχειρημάτων. Επίσης,
στον χώρο της κατάληψης πραγματοποιούνταν καφενεία, συλλογικές κουζίνες,
προβολές, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μαθήματα αυτοάμυνας, κ.ά..
Από πλευράς μας, σαν μουσικά σχήματα και μέσα από την
σχέση και την τριβή που έχουμε δημιουργήσει τα τελευταία 5 χρόνια στη δικτύωση αυτοοργανωμένων
εγχειρημάτων για την αντιεμπορευματική δημιουργία, θα θέλαμε να επικεντρωθούμε
στο κομμάτι του συναυλιακού εγχειρήματος που δραστηριοποιούταν όλα αυτά τα
χρόνια στην Κατάληψη. Πλήθος συναυλιών της ευρύτερης αυτοοργανωμένης αντιεμπορευματικής
(D.I.Y.) σκηνής, αλλά και της underground, είχαν λάβει χώρα στην Κατάληψη για διάφορους
σκοπούς, όπως συναυλίες αλληλεγγύης σε πολιτικούς κρατούμενους, οικονομικής
ενίσχυσης κτλ..
Το Στέκι στο Βιολογικό εντάσσεται στους χώρους που
λειτουργούν μακριά από τη λογική του κέρδους και πέρα από το κάθε τι που
μετατρέπει την τέχνη και την έκφραση σε εμπόρευμα. Στις εκδηλώσεις που
πραγματώνονται σε αυτούς τους χώρους θα μπορέσει να παρατηρήσει ο/η καθένας/μια
ότι δεν υπάρχουν “καλλιτέχνες” και “κοινό” και ότι ταυτόχρονα αυτοί οι χώροι
εχθρεύονται την οποιαδήποτε πελατειακή σχέση.
Οι χώροι αυτοί εναντιώνονται έμπρακτα στην κυρίαρχη
λογική της πληρωμένης διασκέδασης. Ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχικής δομής,
εξουσίας και εκμετάλλευσης, που κάνουν την επικοινωνία και την έκφραση να αιχμαλωτίζεται.
Κρατάνε εχθρική και επιθετική στάση ενάντια σε φασιστικές – ρατσιστικές –
εθνικιστικές – σεξιστικές ιδέες και αντιλήψεις. Επιλέγουν την αδιαμεσολάβητη
επικοινωνία με αφίσες σε τοίχους, με πανό σε δρόμους, από στόμα σε στόμα και
αυτί σε αυτί, από χέρι σε χέρι. Τα οποιαδήποτε πόστα καλύπτονται από τα άτομα
που οργανώνουν και συμμετέχουν στην εκάστοτε εκδήλωση για την ομαλή λειτουργία
της. Τα έξοδα καλύπτονται επίσης από τους/τις ίδιους/ες, καθώς και από την
συνεισφορά όλων όσων θέλουν να δώσουν τη δυνατότητα συνέχισης τέτοιων
εγχειρημάτων/εκδηλώσεων.
Εμείς, ως κομμάτι της αυτοοργανωμένης και
αντιεμπορευματικής σκηνής, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις συντρόφισσες και στους
συντρόφους από την Κατάληψη Στέκι στο Βιολογικό, καθώς και σε όλους αυτούς που
ορθώνουν καθημερινά το ανάστημα τους απέναντι στα σχέδια που επιτάσσει το
κράτος και το κεφάλαιο. Σκοπός μας είναι η αυτοοργάνωση των αναγκών μας και η
προσπάθεια μας για ενδυνάμωση χώρων επικοινωνίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και
συντροφικότητας, για να κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην απελευθέρωση της
έκφρασης∙ χώρους όπου οι
σκέψεις και οι δράσεις μας θα είναι καθαρά επιλογές μας.
Και για να το βάλουν καλά στο μυαλό τους: όσοι
νομίζουν πως καταστέλλοντας μια κατάληψη εκκενώνοντάς την (το κράτος) ή καίγοντάς
την (το παρακράτος), καταστέλλουν και τα εγχειρήματα που δραστηριοποιούνται σε
αυτές, είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Το
λουλούδι της αντίστασης συνεχώς ανθίζει!
6/1/2022
Αντίστροφη
Μέτρηση | Timetrap
antistrofimetrisi.blogspot.com |
timetraps.blogspot.com
[μέλη της δικτύωσης αυτοοργανωμένων
εγχειρημάτων για την αντιεμπορευματική δημιουργία]
Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε το κείμενο.
Ιούλιος 2021
ΘαλερόςΚ | Αντίστροφη Μέτρηση | Timetrap
[μέλη της δικτύωσης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων
για την αντιεμπορευματική δημιουργία]
Περίκακοποιήσεων και άλλων δαιμονίων
Οι ασκοί του Αιόλου για την κρίση της έμφυλης
καταπίεσης των ημερών άνοιξαν μετά την μαρτυρία της Μπεκατώρου. Μια
ολυμπιονίκης αποφασίζει να εκτεθεί δημοσιοποιώντας την σεξουαλική της καταπίεση
από μεγαλοπαράγοντα του αθλητικού κόσμου. Η δημοσιοποίηση γίνεται σε εκδήλωση,
στη συνέχεια στα ΜΜΕ για να καταλήξει στη «δικαιοσύνη». Αυτό που ακολούθησε
είναι η έξαρση ενός κοινωνικού φαινομένου που εκδηλώθηκε με όξυνση των
αντιθέσεων επί του συγκεκριμένου. Από τη μία διάφοροι συστημικοί συνήγοροι της
έμφυλης καταπίεσης που ξεδίπλωσαν όλη τους την πολεμική επιχειρηματολογία επί
όσων γυναικών άρχισαν να δημοσιοποιούν τα τραυματικά τους βιώματα. «Γιατί τα
δημοσιοποιούν τώρα;»…«γιατί πήγαιναν μόνες τους σε κλειστά γραφεία;»… «είχαν
συμφέροντα που ματαιώθηκαν γι’ αυτό και τα δημοσιοποιούν;»… και άλλα ευτράπελα
της ιστορίας. Από την άλλη, οι μαρτυρίες γενικεύτηκαν και απλώθηκαν σε όλο το
φάσμα της οριακότητας των έμφυλων διακρίσεων. Από τον χώρο του (πρωτ)αθλητισμού
που επικυριαρχείται από όλη την εγγενή παρακμή και την συνακόλουθη ματαιοδοξία
της καριερίστικης λογικής -και ως απόρροια ακριβώς αυτής της λογικής- οι
μαρτυρίες απλώθηκαν στον «χώρο της τέχνης».
Είναι αλήθεια ότι η θεσμική θέση των θυμάτων από τη
μία δεν επέτρεπε την αποσιώπηση και από την άλλη το Θέαμα, ως κοινωνικός
διαμεσολαβητικός μηχανισμός, αντιλήφθηκε ότι το νέο του καθήκον, προκειμένου να
μην εκδηλωθεί δομική κρίση, είναι να ελέγξει τους κοινωνικούς κραδασμούς που θα
προκληθούν. Για τους μηχανισμούς του Θεάματος έχει πολύ μεγάλη σημασία να
αναλάβουν οι ίδιοι τους χειρισμούς της υπόθεσης, έτσι ώστε να μην θιχτούν οι
συστημικές δομές που παράγουν και αναπαράγουν τους έμφυλους διαχωρισμούς και,
εντέλει, να παραδοθούν στην «δικαιοσύνη» οι απολύτως αναπόφευκτοι και ελάχιστοι
-για την αναγκαιότητα μιας συμβολικής αποκάθαρσης- αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Οι μαρτυρίες των θυμάτων σεξουαλικής και
επαγγελματικής κακοποίησης που άρχισαν να πληθαίνουν τέθηκαν σε έναν μηχανισμό
παραγωγής κοινωνικού θορύβου, όπου χωνεύτηκαν διαφορετικά ποιοτικά και ποσοτικά
μεγέθη κακοποιήσεων. Με αυτόν τον τρόπο αμβλύνεται η απόσταση μεταξύ θύτη και
θύματος και οι υποθέσεις εκβάλλουν στα δικαστήρια μετά από μια κατευθυνόμενη
«κοινωνική κόπωση», αποδυναμωμένες πια από τα αυθεντικά τους περιεχόμενα. Με
αυτή την τακτική, ο δρόμος προς την «δικαιοσύνη» θα ελέγχεται και θα ακολουθείται
διαρκώς από τους προβολείς του Θεάματος αντλώντας τις απαραίτητες γι’ αυτό το
έργο «μεταγραφές» από τον κόσμο των διάσημων δικολάβων, όπως ο Κούγιας. Οι
κώδικες του Θεάματος είναι αυτοί που θα συντάξουν αρχικά και θα μεταφράσουν
κοινωνικά τις δικογραφίες.
Οι θεσμοί υπάρχουν για να αλληλοσυμπληρώνονται.
Είναι λογικό, η ανάγκη των κακοποιημένων θυμάτων να μην περιορίζεται στην
τιμωρία των κακοποιητών αλλά να εκτείνεται στο μπλοκάρισμα των θεσμικών
προνομίων που επιτρέπουν την αυθαιρεσία των φυσικών τους φορέων επί ψυχών και
σωμάτων. Οι θεσμοί υπάρχουν για να εντάσσουν στο Σύστημα κάθε κοινωνική ανάγκη.
Κι εδώ έρχεται να επιβεβαιωθεί μια άλλη μορφή κοινωνικής διαμεσολάβησης: ο
κατεστημένος συνδικαλισμός. Χιλιάδες «καλλιτέχνες» [κι εδώ τα εισαγωγικά έχουν
να κάνουν με την αμφισβήτηση των αστικών κριτηρίων της έννοιας του καλαίσθητου]
σπεύδουν να γραφτούν στα σωματεία τους.
Χωρίς να υπάρχει διάκριση των «επαγγελμάτων» μέσα
στο επιτηδευμένα θολό τοπίο των «τεχνών» είναι αναπόφευκτο να δημιουργείται μια
εξαιρετικά προβληματική διαταξικότητα μέσα στον χώρο των αντίστοιχων σωματείων.
Θιασάρχες μαζί με νεόκοπους ηθοποιούς, «φτασμένοι» τεχνικοί με τους βοηθούς
τους, ιδιοκτήτες σχολών με τους υπαλλήλους τους… ένας αχταρμάς που καλείται να
διαχειριστεί, στο προκείμενο, συμπεριφορές χωρίς κι αυτή τη φορά να θίξει τις
αιτίες που τις παράγουν. Το πρόβλημα έχει ήδη ηθικοποιηθεί, χρεώνεται σε
προσωπικές εκτροπές που βαίνουν προς τον εξοστρακισμό τους και όλα αυτά θα
διαμορφώσουν μια συνθήκη όπου οι επόμενες κακοποιήσεις απλώς θα πρέπει να είναι
πιο «προσεκτικές» και «εσωστρεφείς» κι όχι τόσο αλαζονικές, αυτονόητες και
επιπόλαιες όπως ήταν έως τώρα.
Όχι, δεν είμαστε «μηδενιστές». Θεωρούμε ότι όλη
αυτή η κατάσταση καλώς και έχει εκφράσει όλες της τις δυναμικές γι’ αυτό και
έχει φτάσει τους συστημικούς μηχανισμούς σε μια τέτοια οριακή κατάσταση που
πρέπει να διασταλούν για να χωρέσουν και να εκτονώσουν τους κραδασμούς. Αυτοί
οι κραδασμοί, ωστόσο, δεν πρέπει να χωνευτούν από το Σύστημα αλλά να
δημιουργήσουν τέτοια ρωγμή σε αυτό έτσι ώστε να πληγούν ανεπανόρθωτα οι
μηχανισμοί που παράγουν τις έμφυλες διακρίσεις, τις σεξουαλικές και
επαγγελματικές κακοποιήσεις.
Για παράδειγμα, η πρωτοβουλία «support art workers»
μπόρεσε να συσπειρώσει από τα κάτω χιλιάδες ανθρώπους και με αφορμή την
πανδημία να ανακατέψει την τράπουλα των στημένων παιχνιδιών της «καλλιτεχνικής
νομενκλατούρας» και των κρατικών διασυνδέσεών της. Η επιλογή, ωστόσο, της
μετατροπής μέρους της πρωτοβουλίας σε συνδικαλιστική παράταξη και της καθόδου
στις σωματειακές εκλογές οδήγησε τελικά στην ενσωμάτωση των ζωτικών
ριζοσπαστικών της στοιχείων στον κατεστημένο συνδικαλισμό, στους κώδικες και
τις αλλοτριώσεις του. Ο δρόμος για την δημιουργία ενός αυτόνομου σωματείου
βάσης που θα έθετε όλα τα ζητήματα των «κλάδων» σε μια νέα δυναμική πορεία
ουσιαστικής ανατροπής των καταπιεστικών και εκμεταλλευτικών θεσμικών θεσφάτων,
προσωρινά έστω, χάθηκε.
Εξάλλου το πρόβλημα του τρόπου με τον οποίο
μεταδίδεται η γνώση της τέχνης (σε ωδεία, θεατρικές σχολές, εικαστικά ατελιέ
κ.ά.) με τις δεδομένες αυστηρά ιεραρχημένες σχέσεις που έχουν, ανισότιμες και
εκμεταλλευτικές λειτουργούν ως πηγή παραγωγής και αναπαραγωγής κάθε είδους
κακοποιήσεων. Η απόσταση με μια απελευθερωτική
αυτομόρφωση που προϋποθέτει ισοτιμία, αλληλοσεβασμό και ανιδιοτελή ειλικρίνεια
είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη.
Είναι δεδομένο ότι σε μια πατριαρχική κοινωνία, οι
δημοσιευμένες κακοποιήσεις είναι μια σταγόνα στον ωκεανό των συνολικών
κακοποιήσεων που βασίζονται στις έμφυλες διακρίσεις, στον φυλετικό ρατσισμό και
στους ταξικούς διαχωρισμούς. Η υπόθεση των κακοποιήσεων δεν μπορεί να αφεθεί
στα χέρια ούτε της Τατιάνας ούτε της Ακρίτα, ούτε του Κούγια, ούτε του
Μπιμπίλα, ούτε των δικαστών και των μπάτσων, ούτε των κομματικών δικολάβων. Όσο
θα απομακρύνεται από τα χέρια των από τα κάτω τόσο θα επιστρέφει εναντίον τους
πιο βαθιά και καταστροφικά από πριν.
14/3/2021
ΘαλερόςΚ
| Αντίστροφη Μέτρηση | Timetrap
[μέλη της δικτύωσης αυτοοργανωμένων
εγχειρημάτων για την αντιεμπορευματική δημιουργία]
καλό ταξίδι σύντροφε...
2/1/2021
Οι τοίχοι μιλάνε...
αυτοκόλλητα/αφίσες στους δρόμους των πόλεων (και όχι μόνο...)
Σχετικά με τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, 21/1/2018
-Σχετικά με τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης-
21 Ιανουαρίου 2018
Την Κυριακή 21/1 πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση-συλλαλητήριο για το λεγόμενο “μακεδονικό ζήτημα” και πιο συγκεκριμένα για την ονομασία της Μακεδονίας. Η συγκεκριμένη συγκέντρωση που επί μέρες προπαγανδιζόταν από “διάφορους” χρήστες των social media και στηρίχτηκε από τοπικά και όχι μόνο Μ.Μ.Ε., συσπείρωσε τα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά κομμάτια της κοινωνίας. Ένα συνονθύλευμα από γραφικούς “μακεδονομάχους με περικεφαλαίες”, καβαλάρηδες, εθνικιστικές οργανώσεις, κόμματα, τοπικούς άρχοντες, απόστρατους, παπάδες, φασιστοχούλιγκανς και κάθε λογής “ευυπόληπτους πολίτες” πλαισίωσαν την συγκεκριμένη συγκέντρωση. Ήταν μια ευκαιρία, σύσσωμος αυτός ο οχετός της κοινωνίας να προσπαθήσει να σπείρει τα εθνικοπατριωτικά του παραληρήματα, την μισαλλοδοξία.
Επ΄ αφορμής του συλλαλητηρίου, βρήκαν την ευκαιρία διάφορες φασιστικές – νεοναζιστικές γκρούπες, σε αγαστή συνεργασία (πλήρη κάλυψη) με την αστυνομία, να σουλατσάρουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και να επιτίθενται σε κινηματικούς χώρους, που αποτελούν εστίες ρήξης και αντίστασης, έκφρασης και αλληλεγγύης. Αρχικά επιτέθηκαν στον Ελευθεριακό Κοινωνικό Χώρο “Σχολείο” όπου απωθήθηκε από την ομάδα περιφρούρησης και στην συνέχεια κινήθηκαν προς την Κατάληψη Libertatia όπου σε πρώτο χρόνο πραγματοποίησαν κάποιες μικροφθορές. Σε ένα δεύτερο χρόνο επαναλαμβάνουν επίθεση στην Κατάληψη Libertatia με αποτέλεσμα την εξ ολοκλήρου καταστροφή της, καίγοντας την. Τέλος προσπάθησαν αλλά ανεπιτυχώς να προσεγγίσουν την αντιφασιστική – αντιεθνική συγκέντρωση που πραγματοποιούνταν εκείνη την ώρα στην Καμάρα.
Την επομένη, πραγματοποιείται μαζική συγκέντρωση και πορεία από το αντιφασιστικό και ελευθεριακό κίνημα της πόλης, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia, η οποία δέχεται αναίτια επίθεση από την αστυνομία, με αποτέλεσμα την προσαγωγή 5 συντρόφων/ισσών, όπου στην συνέχεια μετατρέπονται σε συλλήψεις βαραίνοντας τους με πλήθος κατηγοριών.
Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι δεν είναι τα ντουβάρια. Είναι οι σχέσεις κοινότητας και αλληλεγγύης, η αμφισβήτηση κάθε είδους εξουσίας και σχέσεων εκμετάλλευσης. Είναι η προσπάθεια των από τα κάτω να ορθώσουν αντιστάσεις και να βρουν συλλογικές απαντήσεις στις ανάγκες της καθημερινότητας, σε πείσμα των καιρών. Είναι οι δομές και οι υποδομές που ανθίζουν μέσα σε αυτούς τους χώρους. Είναι χώροι που στηρίζουν και προωθούν την ανατρεπτική και ριζοσπαστική έκφραση κάνοντας της ανταγωνιστική ως προς τον κυρίαρχο πολιτισμό. Λειτουργούν μακριά από την λογική του κέρδους και πέρα από κάθε τι που μετατρέπει την έκφραση σε εμπόρευμα.
Μπορεί στο πέρασμα του χρόνου να μην συμφωνούμε με κάθε έκφανση του λόγου των συγκεκριμένων καταλήψεων αλλά μια πολιτική κατάληψη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχώς ανανεώνεται από κόσμο και ιδέες. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι σε περιπτώσεις διαφωνιών σε καίρια αξιακά ζητήματα δεν θα γινόταν μια διαφορετική ανάλυση και διαχείριση του ζητήματος. Αυτό το αναφέρουμε για να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να λειτουργήσουμε δογματικά επειδή δρούμε όλοι μαζί κάτω από το κοινό πέπλο της αυτοοργάνωσης. Ο δογματισμός αποτελεί βασικό στοιχείο των εθνικιστικών μορφωμάτων και όχι των ελευθεριακών εγχειρημάτων.
Και για να το βάλουν καλά στο μυαλό τους όσοι νομίζουν πως καταστέλλοντας μια κατάληψη εκκενώνοντας την (το κράτος) ή καίγοντας την (το παρακράτος), ότι καταστέλλουν και τα εγχειρήματα που δραστηριοποιούνται σε αυτές, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Το λουλούδι της αντίστασης συνεχώς ανθίζει!
Εμείς ως κομμάτι της αυτοοργανωμένης και αντιεμπορευματικής σκηνής, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους και στις συντρόφισσες από την Κατάληψη Libertatia και το Ε.Κ.Χ. Σχολείο καθώς και σε όλους αυτούς που όρθωσαν το ανάστημα τους απέναντι σε αυτή την διαδήλωση μισαλλοδοξίας.
Υ.Γ. | Ένας ακόμη λόγος για να γραφτεί αυτό το κείμενο ήταν και το γεγονός ότι αποτελέσαμε δύο από τις μπάντες που συνδιαμόρφωσαν και μετείχαν σε μία από τις πρώτες συναυλίες της κατάληψης πίσω στο μακρινό 2010. Αν δεν μας απατάει η ταξική, κινηματική μας μνήμη ήταν μια από τις ελάχιστες συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν στην κατάληψη καθ' όλη τη διάρκεια της ενεργής ζωή της.
Αλληλεγγύη στους 5 συλληφθέντες της πορείας αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia, 22/1
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Libertatia και Ε.Κ.Χ. Σχολείο
μουσική ομάδα
Αντίστροφη Μέτρηση
antistrofimetrisi.blogspot.gr
|
Javaspa
javaspa2a.blogspot.gr
javaspa@pathfinder.gr
|
Η μουσική κολεκτίβα DiskollectiV... πήρε μπρος....
Αναδημοσίευση από την κολεκτίβα
Η DiskollectiV είναι μια μουσική κολεκτίβα ατόμων και μπαντών από διάφορες πόλεις της χώρας, που ξεκίνησε στα τέλη του 2012 και σκοπός της ήταν η αγορά μιας κινηματικής υποδομής, ένα μηχάνημα εγγραφής (κοπής και τύπωσης) cd/dvd. Απώτερος σκοπός της κολεκτίβας είναι η επαναπροώθηση της αυτοοργανωμένης αντιεμπορευματικής d.i.y. λογικής μέσω υποδομών αλλά και συνεργασίας των ήδη υπαρχόντων (τυπογραφικές κολεκτίβες, αυτοδιαχειριζίμενα studio πρόβας και ηχογράφησης, distro, αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα κ.τ.λ.).
Η υποδομή πλέον έχει αποκτηθεί και ήδη έχει ξεκινήσει να γράφει και να τυπώνει νέες αυτοοργανωμένες κυκλοφορίες!!!
Έτσι με την συνεργασία των υποδομών μια κυκλοφορία (στην προκειμένη περίπτωση cd/dvd) θα προκύπτει καθαρά μέσα από κινηματικές υποδομές, το κόστος θα είναι πολύ πιο χαμηλό και θα μπορεί να απεμπλακεί από την ιδέα του αντιτίμου στο στάδιο της διανομής του. Σκοπός μας είναι η ενδυνάμωση της αυτοοργανωμένης αντιεμπορευματικής μουσικής σκηνής, κάνοντάς την όλο και πιο ανταγωνιστική προς την μουσική βιομηχανία.
Για πιο αναλυτική ενημέρωση, επισκεφτείτε το blog της κολεκτίβας.
μουσική κολεκτίβα
ΔΙΣΚΟΚΟΠΤΕΙΟΝ DiskollectiV
diskollectiv2012@espiv.net
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Τα ξημερώματα της Δευτέρας, 5 Αυγούστου 2013 και ώρα 06:30 π.μ πραγματοποιήθηκε κρατική επίθεση απέναντι στους κατειλημμένους χώρους της πόλης της Πάτρας. Με μια ευρείας έκτασης αστυνομικής επιχείρησης και σε άμεση συνεργασία με τον Δήμο της Πάτρας, εισβάλλουν και εκκενώνουν 3 καταλήψεις, την Ιστορική κατάληψη του Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και την κατάληψη Ν. Γύζη 33 (αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΤΕΙ Πάτρας).
Η επίθεση στις 3 καταλήψεις, εντάσσεται μέσα στο γενικό σχέδιο του κράτους, που έχει βάλει στον στόχαστρο όλες τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τα μέσα αντιπληροφόρησης και γενικά όλες εκείνες τις δομές και υποδομές που αποτελούν πνοές ελευθερίας μέσα στην ασφυκτική κατάσταση που κυριαρχεί. (βλέπε: στην Θεσσαλονίκη την κατάληψη Δέλτα, Ορφανοτροφείου, στην Αθήνα την κατάληψη Villa Amalias, την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, την κατάληψη Πατησίων & Σκαραμαγκά, τις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης 98 FM, το στέκι ΑΣΟΕΕ και το athens Indymedia, στο Μεσολόγγι την κατάληψη Βαλβείου και στα Γιάννενα την κατάληψη Αντιβίωση).
Το κράτος όσο βλέπει να υπάρχουν τέτοια εγχειρήματα που προτάσσουν και πραγματώνουν σε κάποιο βαθμό έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, αμφισβητώντας έμπρακτα την κυριαρχία του, καθιστώντας σαφές ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξης του, και αυτά να πολλαπλασιάζονται όσο η κρίση βαθαίνει, όσο οι συνθήκες μας οδηγούν σε καταστάσεις εξαθλίωσης και στα όρια της ανέχειας, όσο ξεθωριάζει μέσα μας το αίσθημα για ΖΩΗ και μας κυριεύει η ανάγκη για ΕΠΙΒΙΩΣΗ, τόσο θα νιώθει πιο απειλητικές τις πνοές μας.
Και αυτό γιατί, έχουμε μάθει μέσα στον καπιταλιστικό ιστό να δημιουργούμε χώρους οι οποίοι να προσπαθούν να απαγκιστρώνονται από αυτό το καρκίνωμα. Βάζοντας εμείς οι ίδιοι τις αρχές στο πως θα λειτουργούμε και όχι αυτές που επιβάλλει η κυριαρχία, χτίζουμε τις δομές μας, δημιουργούμε την καθημερινότητα μας, αναπτύσσουμε τις σχέσεις μας. Μέσα στα πολλά που πραγματώνονται σε αυτούς τους χώρους, σαν μουσική ομάδα θα θέλαμε να σταθούμε περισσότερο στο κομμάτι της αυτοοργανωμένης αντι-εμπορευματικής έκφρασης.
Αυτοί οι χώροι λειτουργούν μακριά από την λογική του κέρδους και πέρα από το κάθε τι που μετατρέπει την τέχνη και την έκφραση σε εμπόρευμα. Στις εκδηλώσεις (συναυλίες, θεατρικά κτλ) που πραγματώνονται σε αυτούς τους χώρους θα μπορέσει να παρατηρήσει ο καθένας ότι δεν υπάρχουν “καλλιτέχνες” και “κοινό” και ότι ταυτόχρονα αυτοί οι χώροι εχθρεύονται την οποιαδήποτε πελατειακή σχέση που μπορεί να υπάρξει. Εναντιώνονται έμπρακτα στην κυρίαρχη λογική της πληρωμένης διασκέδασης. Δεν θα βρεις ποτέ έξω από τις εκδηλώσεις μας πορτιέρηδες. Είναι ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχικής δομής, εξουσίας και εκμετάλλευσης, που κάνουν την επικοινωνία και την έκφραση να αιχμαλωτίζεται. Απεναντίας επιλέγουν την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, με αφίσες σε τοίχους, με πανό σε δρόμους, από στόμα σε στόμα και αυτί σε αυτί, από χέρι σε χέρι. Κρατάνε εχθρική και επιθετική στάση ενάντια σε φασιστικές – ρατσιστικές – εθνικιστικές – σεξιστικές ιδέες και αντιλήψεις. Τέλος τα οποιαδήποτε πόστα καλύπτονται από τα άτομα που οργανώνουν την εκδήλωση για την ομαλή λειτουργία της. Τα οποιαδήποτε έξοδα καλύπτονται επίσης από τους ίδιους καθώς και από την συνεισφορά όλων όσων θέλουν να δώσουν την δυνατότητα συνέχισης τέτοιων εγχειρημάτων/εκδηλώσεων.
Στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Γιατί, σκοπός μας είναι η αυτοοργάνωση των αναγκών μας και η προσπάθεια μας για ενδυνάμωση χώρων επικοινωνίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, για να κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην απελευθέρωση της έκφρασης. Χώρους όπου οι σκέψεις και οι δράσεις μας θα είναι καθαρά επιλογές μας.
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
μουσική ομάδα
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ
antistrofimetrisi.blogspot.com
Ανακοινώσεις από διάφορες συλλογικότητες και άλλα κείμενα:
αναδημοσίευση αρχικού κειμένου...
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ 5/8/2013
Ξημερώματα Δευτέρας 5 Αυγούστου, 6.30πμ, έλαβε χώρα στην Πάτρα ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση με στόχο την εκκένωση της κατάληψης «Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη», του κατειλημένου «Μαραγκοπουλείου» και της ιστορικής «Κατάληψης Παραρτήματος». Μέσα σε κλίμα αστυνομοκρατίας και απόλυτης καταστολής, με τους μπάτσους να συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο Μαραγκοπούλειο και να προσαγάγουν αρκετούς άλλους αλληλέγγυους έξω από το κτήριο αλλά και από άλλα σημεία της πόλης, το κράτος έκανε άλλη μια επίδειξη δύναμης και «δημοκρατικής» πυγμής, ως συνέχεια της προ μερικών μηνών κίνησής του απέναντι στις καταλήψεις και στους χώρους αγώνα σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Απέναντι στην επίθεση της κυριαρχίας σε όσους επιλέγουν να αγωνιστούν και να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους, εμείς αυτό που έχουμε να αντιτάξουμε είναι η αλληλεγγύη μας και ο καθημερινός και πολύμορφος κοινωνικός και ταξικός αγώνας. Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα, αποτελούν για εμάς όχι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας μα εστίες ρήξης και αντίστασης, συντροφικές βάσεις του πολέμου μας απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο, απέναντι σε κάθε είδους καταπιεστές. Οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια, για να παρθούν με πολιορκία και να σβήσουν. Ως κομμάτι του αγώνα μας, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που τις αποτελούν, τις κάνουν ζωντανούς χώρους δημιουργίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και αντίστασης. Όσο αυτοί οι άνθρωποι δεν θα παύουν να αγωνίζονται, οι επιθέσεις ενάντια στις καταλήψεις δεν θα κατορθώνουν παρά να μας εξοργίζουν και να μας συσπειρώνουν ακόμη περισσότερο. Τα κτήρια μπορεί να εκκενώνονται και να σφραγίζονται, οι ιδέες όμως παραμένουν αναλείωτες και ισχυρές μέσα στον χρόνο. Αν κάτι έχουμε να πούμε στους ηγέτες αυτής της κωμικοτραγικής επιχείρησης είναι πως δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
Αναρχικοί/ες, Αλληλέγγυοι/ες
Όσο σημαντικό είναι να επιτίθεσαι και να αντιστέκεσαι στην κυριαρχία, άλλο τόσο είναι να δημιουργείς, να απαλλοτριώνεις και να οικειοποιείσαι τα μέσα. Να χτίζεις δομές, να αυτοοργανώνεις την καθημερινότητα σου, να επικοινωνείς, να δικτυώνεσαι και να συντονίζεσαι με όλα τα μέτωπα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρίσκουμε και εμείς τους εαυτούς μας συμμετέχοντας στην αυτοοργανωμένη – αντιεμπορευματική (D.I.Y) μουσική σκηνή.
D.I.Y είναι ο τρόπος να πραγματώνεις τις επιθυμίες σου με τα δικά σου μέσα. Να προωθείς τις ιδέες σου και την κουλτούρα σου σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, πέρα από την λογική του κέρδους και πέρα από κάθε τι που μετατρέπει την έκφραση και την τέχνη σε εμπόρευμα, χωρίς να βάζεις φραγμούς στην δημιουργικότητά σου. Με όχημα την συντροφικότητα και την συνεργατικότητα, συλλογικά και αυτοοργανωμένα, προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας, από την δημιουργία μέχρι και την προώθηση – διανομή, στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Προωθούμε τις οριζόντιες δομές και οι αποφάσεις μας είναι αποτέλεσμα συνδιαμόρφωσης. Κρατάμε εχθρική και επιθετική στάση ενάντια σε φασιστικές – ρατσιστικές – εθνικιστικές - σεξιστικές ιδέες και αντιλήψεις.
Έτσι επιλέγουμε να στεκόμαστε έξω και ενάντια στη βιομηχανία της μουσικής και του θεάματος. Μακριά από τις δισκογραφικές εταιρείες («ανεξάρτητες» και μη), τους εκδοτικούς οίκους, τα μουσικά κανάλια και τους εμπορικούς ραδιοσταθμούς. Έξω και ενάντια στα μαγαζιά – συναυλιάδικα, με τα αφεντικά και τους πορτιέρηδες, στους σπόνσορες και στον διαχωρισμό κοινού και καλλιτεχνάδων. Είμαστε αντίθετοι με τις εταιρείες διανομής, τα εναλλακτικά δισκάδικα αλλά και τα distro με εμπορευματική λογική. Δεν χρειαζόμαστε ειδικούς και αυθεντίες να μας καθοδηγούν στο πως πρέπει να το κάνουμε για να ¨πουλάει¨ περισσότερο. Είμαστε εχθρικοί ως προς την κυρίαρχη κουλτούρα που προωθεί το κέρδος και την υπεραξία, όσο και στα άτομα που μέσα από τον τρόπο που επιλέγουν να εκφράζονται την αναπαράγουν. Μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος, δεν θέλουμε να γίνουμε ένας ακόμη αυτοοργανωμένος πυλώνας που πάνω του θα πατήσουν άτομα που εκμεταλλευόμενα τις κινηματικές δομές θα βρεθούν κάποια στιγμή μέσα σε μαγαζιά να «εναντιώνονται» στο σύστημα. Επιλέγουμε την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα, με αφίσες σε τοίχους και με άλλα κινηματικά μέσα κρατώντας εχθρική στάση στα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν την αναγκαιότητα σε κάποια μουσικά εγχειρήματα (μπάντες) και άτομα από διάφορες πόλεις να συναντηθούν μέσα στο χρόνο με σκοπό την προώθηση της D.I.Y κουλτούρας. Σκοπός, η απόκτηση ενός κινηματικού μηχανήματος εγγραφής (κοπής & τύπωσης) cd, έτσι ώστε να κάνουμε ένα βήμα ακόμα για την ενδυνάμωση της αυτοοργανωμένης αντιεμπορευματικής έκφρασης κάνοντας την ακόμα πιο ανταγωνιστική ως προς το υπάρχον. Και κάπως έτσι προέκυψε η Μουσική Κολεκτίβα «ΔΙΣΚΟΚΟΠΤΕΙΟΝ DiskollectiV».
Στόχος μας είναι να δημιουργηθούν οι υποδομές που θα δώσουν την δυνατότητα σε μπάντες και άτομα που στηρίζουν την αυτοοργανωμένη αντιεμπορευματική (D.I.Y) μουσική σκηνή, να μπορούν να εκδίδουν τις κυκλοφορίες τους και να είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με αυτά που παράγονται από την μουσική βιομηχανία και χωρίς να χρειάζεται η έκδοση τους να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιο εργοστάσιο κοπής δίσκων (όπως γίνεται μέχρι σήμερα).
Επίσης επιθυμούμε και σκοπεύουμε το εγχείρημα να ανοιχθεί και σε άλλες κινηματικές υποδομές (τυπογραφικές κολεκτίβες, studiακές ομάδες – κολεκτίβες και αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα) για την δημιουργία ενός δικτύου έτσι ώστε να υπάρχουν σχέσεις για όλες τις διαδικασίες, από την ηχογράφηση και το τύπωμα του booklet μέχρι το τύπωμα - κάψιμο του cd και την προώθηση του, έτσι ώστε κάθε κυκλοφορία να έχει την δυνατότητα να προκύπτει μέσα από κινηματικές – αντιεμπορευματικές υποδομές.
Σκοπός μας και βασική προϋπόθεση είναι κάθε κυκλοφορία που θα προκύπτει μέσα από την συγκεκριμένη υποδομή, να απεμπλακεί τελείως από την ιδέα του αντιτίμου κατά την διανομή του, χτίζοντας έτσι μια κουλτούρα η οποία θα αντιτίθεται στην λογική του ¨ό,τι παράγεται πρέπει να πουλιέται και να αγοράζεται¨. Για αυτό η κάθε κυκλοφορία θα είναι είτε ¨χωρίς αντίτιμο¨ είτε με ¨ελεύθερη συνεισφορά¨ για την κάλυψη μέρους των εξόδων.
Οι μπάντες που επιθυμούν να εκδώσουν τις κυκλοφορίες μέσα από αυτήν την υποδομή, πρέπει να συμφωνούν με τις αρχές που αναφέρθηκαν παραπάνω, που δημιούργησαν και σε εμάς την αναγκαιότητα για την πραγμάτωση της παρούσας κολεκτίβας. Όσοι θελήσουν να χρησιμοποιήσουν το μηχάνημα κοπής & τύπωσης cd καλούνται να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα (αναλώσιμα υλικά, μελάνια – cd) συν ένα επιπλέον ποσό που θα ορίσει η διαχειριστική συνέλευση και θα χρησιμοποιείται για την συντήρηση και επισκευή του μηχανήματος. Η οποιαδήποτε επιπλέον οικονομική ενίσχυση ευπρόσδεκτη.
Αυτές ωστόσο είναι κάποιες βασικές αρχές που σίγουρα δεν περιλαμβάνουν τα πάντα και σίγουρα θα έρθουμε αντιμέτωποι με ζητήματα που δεν έχουμε σκεφτεί αλλά αυτά θα λύνονται από την συνέλευση της «κολεκτίβας DiskollektiV» και ανάλογα θα επανεκδίδεται το κείμενο των αρχών και των κατευθύνσεων.
Τρόποι επικοινωνίας και ενημέρωσης
Λίγα λόγια για την περιπέτεια του φίλου και συντρόφου TUG που τόσο μας βοήθησε στα πρώτα μας μουσικά βήματα στην αντιεμπορευματική σκηνή, ως μέλος τότε των the Parkinsons και στην συνέχεια των Reality Bites:
Ο Γιώργος ανακάλυψε τον Απρίλιο του 2012 ότι έχει μια σπάνια περίπτωση λεμφώματος non hodgkin με εξέλιξη σε κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο.
Πλέον είναι σε ένα σημείο που και τα δύο (και κεφάλι και σώμα) χτυπάνε παράλληλα, και μόνη λύση είναι η ακτινοθεραπεία, σε ιδιωτικά νοσοκομεία που έχουν συγκεκριμένα μηχανήματα και εξοπλισμό. Όλες αυτές οι θεραπείες απαιτούν μεγάλα χρηματικά ποσά (για τις μισές χρειάζονται 9000 ευρώ και έπονται κι άλλες).
Το δημόσιο νοσοκομείο σε τέτοιες περιπτώσεις δε σε καλύπτει, τα περισσότερα δεν παρέχουν καν αυτές τις θεραπείες και σε όσα τις κάνουν, η αναμονή είναι για μήνες, ενώ τα μηχανήματα παλαιάς τεχνολογίας, με αποτέλεσμα την καταστροφή ζωτικών οργάνων που είναι δίπλα στους όγκους.
Ο Γιώργος απολυμένος από τις αρχές του 2012, χρειάζεται τη βοήθειά μας.
Επίσης, ο Γιώργος διατηρεί και ένα blog (http://www.georgekant.com) στο οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την κατάστασή του καθώς τα γράφει όλα ο ίδιος αναλυτικά στην ενότητα C-answer. Εκεί θα βρείτε και τους παρακάτω λογαριασμούς:
ΚΑΝΤΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΙΒΑΝ:
GR07 0110 1750 0000 1756 3218 282
EUROBANK
ΙΒΑΝ:
GR8402602540000950200390645
Επίσης μέσω Paypal: virtualsounds@gmail.com (δε χρειάζεται να έχεις Paypal για να βάλεις χρήματα σε Paypal account άλλου)
https://www.paypal.com/webapps/mpp/send
Από την μεριά μας, ως Αντίστροφη Μέτρηση, να ευχηθούμε όλα να πάνε καλά, περιμένουμε εναγωνίως να ακούσουμε τις καινούργιες του δουλείες.
Συντροφικά, μουσική ομάδα "Αντίστροφη Μέτρηση"
Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη: 22 χρόνια στους δρόμους της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης
Την Παρασκευή 16 και το Σάββατο 17 Απρίλη πραγματοποιήθηκε στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 το διήμερο εκδηλώσεων που διοργάνωσε η συνάντηση ατόμων και συλλογικοτήτων από τον χώρο της αυτοοργανωμένης έκφρασης και δημιουργίας. Το μουσικό εργαστήρι, η έκθεση comix και fanzine, το εργαστήρι comix, η θεατρική παράσταση «Εθνικότητά μου είναι το χρώμα του ανέμου» από τη Buffonata, η θεατρική συναυλία από τον κύκλο Ανάπλους, το θεατρικό εργαστήρι και η συναυλία με τους ΕΚΜ, Αντίστροφη Μέτρηση, Propaganda collective, Javaspa, Μαύρα Πρόβατα, ήταν οι μορφές που πήρε μια κοινή διάθεση για την ανάδειξη του μαχητικού χαρακτήρα της αυτοοργανωμένης έκφρασης και δημιουργίας απέναντι στον πολιτισμό της χειραγώγησης, του εμπορεύματος, της ενσωμάτωσης στο καθεστώς. Η θερμή ανταπόκριση του κόσμου σε όλες τις εκδηλώσεις, η ατμόσφαιρα αλληλοσεβασμού και δημιουργικότητας που μας συντρόφευσε αυτές τις δυο μέρες, χάρισαν σε όσους και όσες βρεθήκαμε εκεί μερικές ακόμα στιγμές καθαρής ανάσας μέσα στον μολυσμένο αέρα της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταστολής.
Ένα μεγάλο «χρόνια πολλά!» στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, που συμπλήρωσε τα 22 χρόνια της.
Κείμενο για το διήμερο αυτοοργανωμένης έκφρασης και δημιουργίας στην κατάληψη ΛΚ 37
Ερχόμαστε από διαφορετικές διαδρομές και εκφραζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους. Είμαστε άτομα και συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της αυτοοργανωμένης – ανατρεπτικής έκφρασης και δημιουργίας μέσα από το θέατρο, τη μουσική, το σχέδιο. Αυτές οι γραμμές είναι ένα συλλογικό αποτύπωμα μιας στιγμής που συναντηθήκαμε στήνοντας από κοινού ένα διήμερο εκδηλώσεων. Θελήσαμε να καταγράψουμε τον κοινό τόπο που ώθησε σε αυτή τη συνδιαμόρφωση διασαφηνίζοντας το περιεχόμενο αυτής της επιλογής...
Σε έναν κόσμο γεμάτο από διαιρέσεις ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους, όπου η Τέχνη στην κυρίαρχη μορφή της αποτελεί έναν πυλώνα συντήρησης αυτών των διαχωρισμών, αρνούμαστε τη θαλπωρή μιας «ουδέτερης» γωνιάς για να ξεδιπλώσουμε την ανάγκη μας για έκφραση.
Αντιλαμβανόμαστε την αυτοοργανωμένη, συλλογική ή ατομική, έκφραση και δημιουργία σαν ένα ακόμη μέσο αναμέτρησης με τις «αξίες» που στηρίζουν τον κόσμο της Εξουσίας: την ιεραρχία, την εξατομίκευση, το κέρδος, την παθητικότητα. Σαν ένα μέσο απελευθέρωσης της ανάγκης για έκφραση από τα δεσμά του εμπορεύματος, της χειραγώγησης, της ενσωμάτωσης.
Απορρίπτουμε τη λογική του θεάματος που μοιράζει ρόλους οπαδών και ινδαλμάτων, διαμεσολαβητών και «κοινού» και δεν αναγνωρίζουμε καμιά αυθεντία στην μετάδοση της δημιουργικής εμπειρίας. Πιστεύουμε στην άμεση και ισότιμη επικοινωνία του/της δημιουργού με τους ανθρώπους που απευθύνεται και στηρίζουμε την οριζόντια διάδοση των μέσων έκφρασης, γιατί η δημιουργία δεν είναι προνόμιο κάποιων ειδικών αλλά δικαίωμα όλων.
Τα θέματά μας αντλούν από ένα προσωπικό – υποκειμενικό βλέμμα σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής, από μια εικόνα, από ένα καθημερινό βίωμα από μια στάση ζωής ή από μια θέση αγώνα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσδιορίζονται από το «τι πουλάει» ή τι επιτρέπεται από το καθεστώς.
Σε αυτό τον δρόμο δεν είμαστε μόνοι και μόνες. Υπάρχει ένα πλήθος από συλλογικότητες και άτομα που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της αυτοοργανωμένης έκφρασης, τόσο στην ελληνική επικράτεια όσο και στο εξωτερικό, διαδίδοντας τον ιό της απελευθέρωσης της ανάγκης για έκφραση παντού και στηρίζοντας εκδηλώσεις που προωθούν την κοινωνική αντίσταση. Ένα πλήθος από εγχειρήματα που αντιτίθενται στην πολιτιστική βιομηχανία και αναπτύσσονται στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αυτομόρφωσης. Η συνάντηση για το στήσιμο αυτού του διημέρου είναι ένας ακόμα θύλακας αυτής της άτυπης κοινότητας που θέλει να εξελίσσεται τόσο στις δομές όσο και στα περιεχόμενα.
Η επιλογή για την στέγαση του διημέρου σε έναν αυτοοργανωμένο χώρο αντίστασης, όπως αυτόν της κατάληψης της Λέλας Καραγιάννη 37, δεν είναι τυχαία. Οι αυτοοργανωμένοι χώροι –στέκια και καταλήψεις-, σαν τόποι συνάντησης, συλλογικοποίησης αντιστάσεων, άρνησης του κόσμου της εξουσίας, είναι οι πλέον ζωτικοί χώροι για την ανάπτυξη πολιτιστικών πρωτοβουλιών που αρνούνται την εμπορευματοποίηση, τον έλεγχο και τη διαμεσολάβηση της ανάγκης για έκφραση και δημιουργία.
Δεν είναι τα μοναδικά μέρη που μπορεί κανείς να συναντήσει τέτοιες απόπειρες αφού τόσο εμείς, όσο και άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, επιδιώκουμε τη συνεύρεση μέσα από δημόσιες εκδηλώσεις σε δρόμους και σε πλατείες αποσπώντας τους ανοιχτούς χώρους από τον έλεγχο και το εμπόρευμα, επαναφέροντάς τους –έστω και στιγμιαία- στην κοινωνική τους διάσταση.
Στόχος μας δεν είναι να αθροίσουμε τις δημιουργικές μας ικανότητες, αλλά να αναδείξουμε τα μικρά μέτωπα που ανοίγει και αγγίζει το κάθε εγχείρημα μέσα από τους στίχους, τη μουσική, την θεατρική πράξη, τον λόγο, τη δομή, την αντίληψη, την κίνησή του.
Σε μια περίοδο που η λύση για τα μεγάλα αφεντικά είναι να κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους κλέβοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από τη ζωή, για μας ο δρόμος είναι να κρατάμε ζωντανά και μαχητικά τα όνειρά μας χωρίς να τα ξεπουλάμε ή να τα εκχωρούμε, όχι μόνο στο επίπεδο της έκφρασης αλλά και σε κάθε επίπεδο της ζωής.
Αυτό το διήμερο είναι μια συμβολή στη διάδοση του μηνύματος ότι η αυτοοργανωμένη – ανατρεπτική έκφραση και δημιουργία δεν είναι μια ουτοπία, αλλά μια ζωτική δυνατότητα. Μια δυνατότητα που αξίζει να καλλιεργείται και να εξαπλώνεται μέσα από τη συνάντηση, τη φαντασία, την αλληλεπίδραση, τη συλλογικοποίηση. Ένας δρόμος που ανοίγει όσο αρνούμαστε τον θάνατο των επιθυμιών και των αναγκών μας, ένα ταξίδι που γίνεται εφικτό όσο παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας…
24/3/2010
Συνάντηση άτομων και συλλογικοτήτων
από τον χώρο της αυτοοργανωμένης
έκφρασης και δημιουργίας
Κείμενο που μοιράστηκε στις 19/3/2010 στην εκδήλωση
"ενάντια στα εθνικά ιδεώδη και στις παρελάσεις" στο παράρτημα (Πάτρα)
Οι πρόσφατες φυσικές καταστροφές (καύσωνες, πλημμύρες, φωτιές) στον πλανήτη οφείλονται σε κλιματολογικές αλλαγές από την υπερθέρμανση του, σύμφωνα με τη φιλολογία και προπαγάνδα των κρατών, των μμε και διάφορων περιβαλλοντικών μκο. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να αποκρύψουν, να συσκοτίσουν και να μεταθέσουν τις ευθύνες και τις αιτίες σχετικά με το ποιοί είναι πραγματικά οι υπεύθυνοι για την εκδίκηση της φύσης, για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων από φαινόμενα που δεν είναι καθόλου φυσικά, για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η ατελείωτη κούρσα για την συσσώρευση κερδών από το κεφάλαιο δεν αφήνει άθικτη καμία πλευρά της ανθρώπινης ζωής και φύσης. Οι κυβερνήσεις νομοθετώντας κατά παραγγελία των αφεντικών αυτού του κόσμου διασφαλίζουν το ιδιοκτησιακό δικαίωμα τους πάνω σε αυτά που μας κλέβουν. Η άγρια ζωή-τα ζώα, τα δάση, τα ποτάμια, υποφέρουν από τα ίδια τα αφεντικά που αλαζονικά την καρπώνονται, τη καταστρέφουν. Ότι μπορεί να αποφέρει κέρδος λεηλατείται μέχρι τέλους. Από τους πολέμους που διεξάγονται για την καταλήστευση των φυσικών πόρων, την καταστροφή των ποταμών και των δασών της λατινικής Αμερικής, τη λιμοκτονία μιας ολόκληρης ηπείρου, της Αφρικής, μέχρι την ολοκληρωτική κάθε είδους ζωής και καταστροφή του ίδιου του πλανήτη.
Σύμφωνα με αυτή τη λογική διατυπώθηκε και η ιδέα για την εκτροπή του Αχελώου προς την Θεσσαλία, της οποίας οι πρώτες μελέτες έγιναν την δεκαετία του ΄50. Τις επόμενες δεκαετίες οι εξαγγελίες του έργου για πολιτικούς-ψηφοθηρικούς λόγους και η βιομηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής είχαν ως αποτέλεσμα την αλόγιστη και ανορθολογική χρήση των νερών στη θεσσαλία με αποτέλεσμα την εξάντληση των υδατικών πόρων, πράγμα που καθιστούσε την εκτροπή του Αχελώου ως μοναδική λύση, παρά τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις ακόμη και κρατικών οργάνων (συμβούλιο της επικρατείας).
Η εκτροπή παρά την προπαγάνδα του κράτους, οτι θα λύσει το πρόβλημα της έλλειψης νερού για τις καλλιέργειες των αγροτών, οτι θα καταπολεμήσει το πρόβλημα της ανεργίας και θα ωφελήσει τον τουρισμό, στην ουσία προωθεί τα οικονομικά συμφέροντα κατασκευαστικών εταιριών μεγαλοεργολάβων και πολυεθνικών και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από το κράτος και ιδιώτες. (στη δεη αντιστοιχεί ένα μεγάλο κομμάτι από την πίτα της εκτροπής).
Επίσης το εν λόγο έργο θα σημάνει την ολοκληρωτική καταστροφή οικοσυστημάτων με εξαιρετικά σπάνια και μεγάλη χλωρίδα και πανίδα στο ρου και τις εκβολές του Αχελώου στο Ιόνιο πέλαγος, θα βυθίσει ολόκληρες περιοχές, θα εκδιώξει πληθυσμούς από χωριά, όπως η Μεσοχώρα, ιστορικό χωριό, το οποίο δύο δεκαετίες αγωνίζεται ενάντια στον αφανισμό του (στις 30 Μάη του 1990 οι κάτοικοι κατέλαβαν το εργοτάξιο του φράγματος της δεη και συγκρούστηκαν με 400 μπάτσους των ματ).
Ο αδιαπραγμάτευτος, ακηδεμόνευτος, αδιαμεσολάβητος αγώνας έξω από και ενάντια στα σχέδια και τους μηχανισμούς της κυριαρχίας, ανοίγει τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς την κυριαρχία και εκμετάλλευση του ανθρώπου πάνω στη φύση.
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑ
(Κείμενο από Πρωτοβουλία Αντιεξουσιαστών Αγρινίου/
Terra Libera/Σύντροφοι-ισες
που φιλοξενήθηκε από την αναρχική εφημερίδα από Αγρίνιο-Άρτα ¨η ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ¨)
Η αναγκαιότητα του πολέμου για την κυριαρχία μεταφράζεται στην λεία του, είτε αυτή είναι χρυσάφι και πετρέλαιο είτε άνθρωποι. Τα κράτη δεν επιτίθονται το ένα στο άλλο, αλλά το ένα στον λαό του άλλου, ¨χαρίζοντας¨ του μια φρίκη θανάτου και εξαθλίωσης, δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες για την μετανάστευση.
Έχοντας ως δεδομένο πως κανένας δεν αφήνει τον τόπο που γεννήθηκε και τα οικεία του πρόσωπα, οικειοθελώς βρισκόμαστε μπροστά στον εκβιασμό της μετανάστευσης που όταν η απόφαση είναι καταφατική, ο μετανάστης έρχεται αντιμέτωπος με το εγκληματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Το πρώτο εμπόδιο που θα πρέπει να ξεπεράσουν οι μετανάστες είναι το θέμα των συνόρων παίζοντας την ζωή τους κορόνα – γράμματα. Χιλιάδες είναι οι μετανάστες που έχουν δολοφονήθει από στρατιώτες ή από νάρκες του στρατού στα σύνορα των χωρών που αποτελούν τον επίγειο παράδεισο για αυτούς.
Όσοι καταφέρνουν και περνούν από τα σύνορα και ξεφύγουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα λέγόμενα «κέντρα υποδοχής», έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακόμα εμπόδιο, την εκμετάλλευση από τους ντόπιους (φτηνά εργατικά χέρια, χωρίς ασφάλεια…). Πέραν, όμως από την εργασιακή εκμετάλλευση που είναι ίδια για ¨ντόπιους¨ και ¨ξένους¨, οι μετανάστες καθημερινά στον ρόλο του δυνάστη αντιμετωπίζουν τους ίδιους τους ¨ντόπιους¨, αυτούς που βρίσκονται στην ίδια μοίρα απέναντι στα αφεντικά.
Αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό των ντόπιων, ζούνε καθημερινά με τον φόβο της σύλληψης και απέλασης τους πίσω στην χώρα τους, καθώς και με τον φόβο για την σωματική τους ακεραιότητα γιατί δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις οπού διάφορα φασισταριά έχουν επιτεθεί σε μετανάστες. Ο ρατσισμός αυτός νομιμοποιείται από το κράτος, προάγεται από τα ΜΜΕ και προσωποποιείται στους παρακρατικούς φασίστες, σιγοντάρεται και από όσους σιωπούν, γιατί η σιωπή είναι συνενοχή.
Έτσι, στεκόμαστε δίπλα στους μετανάστες για να μοιραστούμε αυτοοργανωμένους αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και εξουσίας. Δεν διαχωρίζουμε τους ανθρώπους από το χρώμα τους. Αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ
Στις μέρες μας όλο και περισσότερο παρατηρούμε ότι οι δημόσιοι χώροι (όπως πλατείες, πεζόδρομοι κ.α) μετατρέπονται σε χώρους κατανάλωσης, χώρους καθορισμένης διασκέδασης, χώρους ελεγχόμενους από κάμερες, περιφρουρούμενους από μπάτσους και ασφαλίτες, πράγμα που καταπατά την πραγματική τους ύπαρξη. Δηλαδή, χώρους αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας και συνεύρεσης ανθρώπων, χώρους με ελεύθερη πρόσβαση.
Σε αυτή την κατάσταση απαντούν αρκετές καταλήψεις κυρίως στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα – Θεσσαλονίκη), αλλά και σε επαρχιακές πόλεις, όπως, (Πάτρα – Ιωάννινα – Βόλος – Καβάλα – Ηράκλειο και Χανιά Κρήτης), καθώς και αυτοδιαχειροζόμενοι χώροι οι οποίοι δημιουργήθηκαν μέσα από τις ανάγκες ατόμων για επικοινωνία, συλλογική δράση και στέγαση. Είναι εστίες αντίστασης, χώροι που εναντιώνονται στις λογικές του κέρδους, της εμπορευματοποίησης και της παθητικότητας. Λειτουργούν με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης.
Αντικρούονται με την λογική των αφεντικών που δεν πρόκειται να αφήσουν καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη (π.χ μαγαζιά, καφετέριες…)
Αντικρούονται με το κράτος που αποζητά την ομαλή λειτουργία και την αλόγιστη ροή του χρήματος που θέλει να καλύψει τις ανθρώπινες ανάγκες ¨και καλά¨.
Εδώ πρέπει να αναφερθεί και η προπαγανδιστική λειτουργία των ΜΜΕ όπου παρουσιάζουν τις συνεχείς αναπλάσεις των δημόσιων χώρων ως απαραίτητη ανάγκη για την καλυτέρευση των ζωών μας, και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή την καταστροφή των δημόσιων χώρων και την δημιουργία ελεγχόμενων χώρων με αυτοσκοπό το κέρδος.
Σε αντίθεση με την στάση που κρατάνε απέναντι στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, δηλαδή το θάψιμο υποθέσεων όπως καταστολή, επιθέσεις από φασίστες που με την συγκάλυψη και την ανοχή των μπάτσων επιτείθονται ποικιλοτρόπως σε καταλήψεις αλλά και σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, θέλοντας έτσι να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους που ζουν, αυτοοργανώνονται, δημιουργούν και δρουν μέσα από τέτοια εγχειρήματα.
Αυτή η κατάσταση υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι που συμμετέχουν και στηρίζουν καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, που είναι πνοές ελευθερίας μέσα στην ασφυκτική κατάσταση που κυριαρχεί στις σύγχρονες πόλεις, έχουν αρχίσει να ενοχλούν τους υπηκόους και θιασώτες του συστήματος.
ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΘΙΖΕΙ
ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥΣ
